Η ιστορια του Rolex GMT-Master

Σε μια εποχή που έχουμε όλοι περιορίσει τα ταξίδια μας στο ελάχιστο, λόγω της πανδημίας, μοιάζει εντελώς παράταιρο να συζητάμε για το Rolex GMT. Γιατί είναι το ρολόι που, όσο κανένα άλλο, είναι έχει μια ιστορία συνδεδεμένη με τα υπερατλαντικά ταξίδια και που, στη συνείδηση τουλάχιστον των φίλων της ωρολογοποιίας, είναι το Rolex που φορά στον καρπό του ο αρχετυπικός “international business traveler”.

Κόντρα στον καιρό, λοιπόν, κι ελπίζοντας πως ο προαναφερθείς τίτλος δεν θα εκλείψει, παρά το πώς έχει αλλάξει ξαφνικά εδώ και δυο χρόνια η μοίρα του, θα επιβιβαστούμε στην πτήση Rolex GMT και θα γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, να θυμηθούμε την ιστορία του – προσδοκώντας ότι έχει πολλή ακόμη να μας χαρίσει στο μέλλον.

Παρθενική πτήση: 1954

 

Το 1954, χρησιμοποιώντας την κλασική, ατσάλινη κάσα Oyster 38 χιλιοστών, που γνωρίζουμε από τόσα άλλα της μοντέλα, η Rolex παρουσίασε το 6542. Το ρολόι καινοτομούσε σε δύο τομείς: Κατ’ αρχάς στο μεγεθυντικό φακό -ή cyclops, όπως το λέει η ίδια η Rolex- στο καντράν, πάνω απ’ το παράθυρο της ημερομηνίας. Κυρίως, όμως, ήταν το complication της δεύτερης ώρας -αυτό που ορίζει και τα ρολόγια GMT και κατέστησε το 6542 ως το αρχετυπικό μοντέλο της κατηγορίας.

Στην εποχή της άνθησης των αεροπορικών ταξιδιών -και των υπερατλαντικών- υπήρχε πλέον η ανάγκη να μπορείς να διαβάζεις εύκολα, με μια ματιά, την ώρα σε δύο διαφορετικές χρονικές ζώνες. Συνήθως την ώρα στο σπίτι σου και στη χώρα που βρισκόσουν σε κάθε σου ταξίδι.

Αυτή η λειτουργία ήταν ακόμη πιο χρήσιμη στους πιλότους. Ήταν η PanAm που προσέγγισε τη Rolex και της ζήτησε ένα ρολόι με δύο ζώνες ώρας. Η ιδέα της πιο διάσημης ωρολογοποιίας στον κόσμο ήταν απλή: Μετέτρεψε το μηχανισμό 1030 (που για το νέο μοντέλο θα ονομαζόταν 1065) ώστε να μπορεί να κινεί έναν ακόμη δείκτη, ο οποίος θα έκανε μια περιστροφή ανά 24 ώρες και θα έδειχνε την ώρα σε μια περιστρεφόμενη στεφάνη, που εύκολα ο χρήστης θα μπορούσε να ρυθμίσει μία φορά μόνο, για να δείχνει την ώρα στην περιοχή που ταξίδευε -ή πίσω στο σπίτι του, ό,τι προτιμούσε. Η στεφάνη ήταν δίχρωμη (κόκκινη για τις ώρες από τις 6 το πρωί ως τις 6 το απόγευμα και μπλε για τις υπόλοιπες, τις νυχτερινές. Οι συλλέκτες την ονομάζουν Pepsi, για ευνόητους λόγους.

60s – 70s: Καινούργιο μέγεθος και χρώματα

 

 

Το GMT-Master είχε αρχίσει πια να κάνει αίσθηση και στις αρχές της δεκαετίας του ’60, η Rolex μεγάλωσε την κάσα του κατά δύο χιλιοστά σε διάμετρο, από τα 38 στα 40, ενώ πρόσθεσε και προστατευτικά «αυτιά» πάνω και κάτω από την κορώνα. Τη δεκαετία του ’70, η Rolex αποφάσισε να παρουσιάσει το μοντέλο με νέα χρώματα. Επίσης, να βγάλει και μια «πιο απλή» εκδοχή του, χωρίς διχρωμία στη στεφάνη. Η επιλογή των νέων χρωμάτων είχε να κάνει και με την αναβάθμισή του σε υλικά κάσας, αφού πλέον συνδύαζε ατσάλι και χρυσό.

Η πρόταση σε μονόχρωμη στεφάνη εξυπηρετούσε δύο σκοπούς: κατ’ αρχάς η στεφάνη άλλαζε εύκολα, οπότε ένας ιδιοκτήτης GMT Master μπορούσε να έχει δύο ρολόγια στην τιμή του ενός, πρακτικά, αλλάζοντας μεταξύ δίχρωμης και μονόχρωμης στεφάνης όποτε το επιθυμούσε (η λογική ήθελε τη δίχρωμη να χρησιμοποιείται στα ταξίδια). Αφ’ ετέρου, ο συνδυασμός μαύρη στεφάνη – χρυσά γράμματα που διάλεξε η Rolex ήταν εξαιρετικά της μόδας εκείνο τον καιρό και, βεβαίως, ταίριαζε με την εισαγωγή του χρυσού ως υλικό για τις κάσες των GMT-Master.

80s-90s: Η μεγάλη αναβάθμιση

 

 

Προσθέτοντας ένα κουμπί quick-set για τη ρύθμιση της 24ης ώρας, που όμως σήμαινε και πιο παχύ μηχανισμό, άρα μεγαλύτερη κάσα, η Rolex πέρασε το μοντέλο της στην εποχή του GMT-Master II το 1983. Σχεδιαστικά, το καντράν του έγινε πια γυαλιστερό, αντί για ματ, και καλυπτόταν από ζαφειρένιο κρύσταλλο. To 1989, παρουσιάζοντας το νέο μηχανισμό για το ρολόι, τον 3185, κατάφερε να μειώσει το πάχος της κάσας, που είχε αυξηθεί αισθητά την περασμένη εξαετία. Οι φίλοι της Rolex λάτρεψαν αυτή την εξέλιξη κι έκαναν το GMT-Master II ένα από τα πιο πετυχημένα της μοντέλα -παρέμεινε το ίδιο, χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές, μέχρι το 2005.

‘00s: Η τρίτη γενιά

 

 

Το 2005 παρουσιάστηκε η τρίτη γενιά του GMT-Master, με μεγαλύτερα μπράτσα για το μπρασελέ και αυτιά γύρω από την κορώνα, αλλά και με νέους συνδυασμούς χρωμάτων (πιο χαρακτηριστικός αυτός της χρυσής κάσας – μπρασελέ με το πράσινο καντράν). Το 2010 η Rolex παρουσίασε ξανά μια δίχρωμη στεφάνη, χάρη στο νέο υλικό που έχει καθιερωθεί έκτοτε, το κεραμικό (Cerachrom ονομάζει το δικό της κεραμικό η εταιρεία).

Η Pepsi έκανε το μεγάλο της comeback, αλλά ακόμη πιο δημοφιλής έγινε η έκδοση Batman, όπως την ονομάζουν οι φίλοι της Rolex, σε μπλε και μαύρο. Χωρίς πλέον να μπορούν να αλλοιωθούν από τον ήλιο, τα δύο χρώματα της δίχρωμης στεφάνης την κάνουν και πάλι την πιο δημοφιλή επιλογή για όποιον αποφασίζει να αποκτήσει ένα GMT-Master II (ο τίτλος δεν αναβαθμίστηκε σε ΙΙΙ). Τώρα μένει μόνο να επιστρέψουμε στην κανονικότητα των μεγάλων πτήσεων και των διαφορετικών ζωνών ώρας, για να επανακτήσει η περίφημη στεφάνη με τις 24 ώρες όλη της την αίγλη.

πηγη:oneman.gr